مرگ‌اندیشی از منظر اروین یالوم و تأثیر آن بر معنابخشی به زندگی

شیوه مواجهه آدمی با مقوله مرگ تأثیر شگرفی بر شیوه زیستن او دارد به‌گونه‌ای‌که می‌تواند انسان را به سوی زندگی اصیل و معنادار سوق دهد یا موجب یأس، ناامیدی و پوچی و بی‌معنایی زندگی باشد. در این مقاله ما با تأکید بر آرای یالوم به بررسی تأثیر مرگ‌اندیشی بر معناداری یا بی‌معنایی زندگی آدمی می‌پردازیم. رویکرد یالوم در این باب متأثر از برخی فیلسوفان اگزیستانس است. یالوم تلاش می‌کند به ما بیاموزاند چگونه با خیره‌شدن به مرگ و پذیرفتن واقعیت آن از زندگی تکراری و ملال‌آور هر روزی فاصله بگیریم. در پایان مقاله برخی از ملاحظات انتقادی در باب دیدگاه یالوم مطرح می‌شود . اساسی‌ترین ملاحظه این است که مرگ‌آگاهی گرچه به عنوان یک نوع آگاهی می‌تواند شرط لازم برای رسیدن به معنا باشد، ولی هرگز شرط کافی نیست. ضرورت و نگاه مثبت انسان به شرایط زندگی پس از مرگ می‏تواند موجب نوعی خوش‌بینی و امید نسبت به آینده زندگی باشد که چنین خوش‌بینی شرط معناداری زندگی است.